acemi asık

Günler geçiyor arkasına bakmadan, bana bile aldırmadan...
Sağır karanlıklara haykırıyorum seni, onlar bile duymamazlığa geliyorlar.
Paylaşamıyorum deliliklerimi; kalıyorum sanrılarımla baş başa… ve seninle…

İçim.. Öyle sıkkın ki; öyle acıyor ki yüreğim sen bile fark edemiyorsun......
Öyle ellerindeki kalbim, fark etmeden eziyorsun..

Söylenen her sözcük kanatıyor beni...

"UZAK DUR BENDEN, YAŞA HAYATINI!" diyorsun.
BUNU KOLAY SANIYOR VE YANILIYORSUN...

İkilemler içindeyken sen oluyorsun; ol istiyorum olmuyorsun..
Biliyorum, en çok kendini koruyorsun.
Ve....Sen... Oyunun kurallarını çok iyi biliyorsun.

Oysa ben acemi, oysa ben yeni katılmışım, sadece öğrenmeye çalışıyorum.
Belli ki öğrenmemem gereken bir oyunun başlangıcında inatla savaşıyorum, kuralları öğrenebilmek için... kim bilir? İstemiyorsun...

Ve.... Günler geçiyor sanada aldırmadan... Zaman...
Saatler kovalıyor, dakikalar koşuyor ve saniyeler sayılamıyor.
FARKET!.. Bize aldırmadan!
SUS!!! SÖYLEME!!!!
Kanatacaksa sözlerin ve kolay sanacaksan yaşadıkları mı, GİT!..BIRAK!!..
Öğretme oyunun kurallarını...
GİT... BIRAK... Kalayım bir acemi aşık olarak...